Belgijski Malinois kontra Owczarek Niemiecki Ważyć. Samce Malinois mają 24-26 cm wysokości w kłębie, a samice 22-24 cm. Ale większość Malinois jest lżejsza niż większość owczarków niemieckich. Samiec Malinois waży 60-80 funtów, a samica 40-60 funtów. Natomiast samiec owczarka niemieckiego może ważyć do 90 funtów, a samica Samoyed jest eleganckim, średniej wielkości psem o typowej budowie szpica. Ma bardzo masywny tułów o niemal kwadratowych proporcjach, długość tułowia o zaledwie 5% przekracza wysokość psa w kłębie. Grzbiet prosty, mocno umięśniony, klatka piersiowa głęboka, sięgająca prawie do łokcia, z dobrze wysklepionymi żebrami. Ranger jest psem z karłowatością. Wygląda uroczo, ale ma to swoją mroczną stronę. Ten uroczo wyglądający owczarek niemiecki wabi się Ranger, czyli Strażnik. Gdy przyjrzymy się jego niewielkiej posturze, imię czworonoga nabiera dodatkowego, uroczego charakteru. Wydawać by się mogło, że jest szczeniakiem, który za moment Na filmie widać służby celne wraz z ich owczarkiem niemieckim. Pies wykonuje swoją pracę, jest czujny, obwąchuje torby i walizki, aż nagle zaczyna wściekle szczekać. Pies zaniepokoił się zachowaniem pewnego mężczyzny z walizką. Celnicy odciągają więc mężczyznę od reszty pasażerów i zabierają się do przeszukiwania jego Co otrzymasz, jeśli wymieszasz? Owczarek niemiecki z Pitbullem?. Odpowiadać: Niemiecki Pit (lub Niemiecki Sheppit) Historia mieszanki owczarka niemieckiego Pitbull. Owczarek niemiecki Pitbull Mix to duży pies rasy mieszanej, który dostajesz, gdy krzyżujesz psa owczarka niemieckiego z amerykańskim Pitbull Terrierem; jest często nazywany niemieckim psem Pit, czasem niemieckim owczarkiem Jakie zajęcie z owczarkiem niemieckim? 2011-06-17 14:16:54; jak trzeba opiekować się owczarkiem niemieckim? 2009-04-06 07:28:53; Jak opiekować się owczarkiem podchalanskim? 2011-12-01 20:43:48; Jak się zajmować owczarkiem niemieckim? 2015-01-04 14:44:58; Czy 12-sto latka poradzi sobie z dorosłym owczarkiem niemieckim na spacerze? 2012 Vybx. Wilk, wilczur, owaczarek alzacki, te wszystkie potoczne ale błędne nazwy kojarzą się jednoznacznie z najpopularniejszą, i najszerzej rozpowszechnioną rasą psów na świecie, której nazwa, wg wzorca FCI brzmi: owczarek niemiecki (Deutscher Schaferhund). Jest ich na świecie około miliona. Wielu kynologów uważa, chyba słusznie, że owczarek niemiecki stanowi szczytowe osiągnięcie hodowców niemieckich. Trudno wymienić wszystkie zalety tego psa. Odważny, inteligentny, bezgranicznie oddany swemu panu. Ma doskonały węch, niektórzy twierdzą, że najlepszy spośród wszystkich psów. Dlatego jest najwyżej cenionym psem do wszelkiego rodzaju zadań specjalnych, policyjnych, tropienia, pościgów, odnajdywania zaginionych, w ratownictwie górskim, jako przewodnik niewidomych itp. Pisząc o owczarku niemieckim nie można pominąć człowieka, który ma wielkie zasługi w powstaniu rasy i niemalże jest jej twórcą. Rotmistrz Max von Stephanitz, autor bodajże najobszerniejszej bo ponad 1000 stronicowej monografi poświęconej tej rasie, rozpoczął swoje znamienne w skutkach działania hodowlane od psa, którego nazwał Horand von Grafrath (nr 1 w księdze hodowlanej owczarków niemieckich). Był to średniej wielkości pies, płowoszary, mocno zbudowany, sprężysty, wytrzymały, inteligentny i z dużą pasją służenia człowiekowi. Interesujący się od dawna owczarkami von Stephanitz uważał Horanda za psa doskonale pasujacego do jego koncepcji hodowlanej. Tak więc początki hodowli owczarka niemieckiego budowano na Horandzie i jego potomkach. Nową krew wprowadzano poprzez suki, które pasowały do założeń twórców rasy eksponujących użytkowość. W XIX wieku ograniczenie pastwisk na rzecz intensyfikacji uprawy łączyło się z jednoczesnym rozwojem miast i wzrostem przestępczości. Pasterska rola owczarka zaczyna ustępować na rzecz wzrostu zainteresowania psem służbowym. Powstają organizacje, których zadaniem było kierowanie hodowlą psów owczarskich z uwzględnieniem potrzeb wojska i policji. Dzięki ogromnej wszechstronności psy tej rasy z powodzeniem wykorzystywane były również w wojsku jako sanitarne i łącznościowe. W bieżącym roku minie sto lat od dnia w którym według założeń Artura Mayera i Maxa von Stephanitza ustalono pierwszy wzorzec owczarka niemieckiego. Ulegał on później wielokrotnym modyfikacjom z niezmiennym jednak założeniem naczelnym - użytkowości omawianego czworonoga. W trakcie rozwoju hodowli sylwetka owczarka ulegała różnym metamorfozom. Było to wynikiem chowu krewniaczego ale wiązało się też z upodobaniami niektórych hodowców którzy chcieli mieć psy duże. Zwłaszcza w pierwszym ćwierćwieczu bieżącego stulecia w pogłowiu owczarków niemieckich dominowały egzemplarze wysokonożne, kwadratowe, o prostej linii grzbietu, pozbawione głębokiego kątowania. Brak im było wdzięku, pewnej miękkości i płynności ruchów, co stanowiło w założeniach Stephanitza kwintesencję ideału tego psa. Dlatego w celu utrzymania określonej standardem sylwetki, w 1922 roku Niemcy wprowadzili rygory w postaci przegladów licencyjnych wszystkich przeznaczonych do hodowli egzemplarzy. Dyscyplina zaowocowała pewnym odrodzeniem rasy. Podobne zasady wprowadzili Anglicy i Amerykanie jednak z gorszym skutkiem gdyż w krajach tych znaczna część pogłowia ma przesadne ukątowanie kości kończyn. Jak wygląda owczarek niemiecki: Psy - wysokość w kłębie - 60 do 65 cm; waga 30 do 40 kg. Suki- wysokość w kłębie - 55 do 60 cm; waga 22 do 32 kg. Szata (umaszczenie). Czarne, z rudymi, brązowymi, żółtymi (płowymi) do jasnoszarych znakowaniami (podpalaniem). Wilczaste jednobarwne (przy czym kolor szary jest podpalany). Czarny czaprak i maska. Małe białe plamki na piersiach lub bardzo jasne wewnętrzne strony nóg są dopuszczalne, lecz niepożądane. Trufla powinna być przy wszystkich maściach czarna. Psy bez maski, o rażąco jasnych oczach, jasnych, białawych znakowaniach na piersiach lub wewnętrznych stronach kończyn, jasnych pazurach oraz czerwono-rudej sierści na końcu ogona należy określać jako słabo wypigmentowane. Podszerstek jest koloru jasnoszarego. Podszerstek biały nie jest dopuszczalny. Do ważnych założeń standardu zaliczyć należy komplet uzębienia (42 zęby), wymagany zgryz nożycowy, tzn siekacze żuchwy zachodzą na ścianki tylne siekaczy szczęki jak również możliwie ciemne oczy dobrze komponujące się z ogólnym kolorytem i wyrazem psa. Standard podkreśla również wymagane cechy charakteru: owczarek niemiecki powinien być spokojny i zrównoważony, pewny siebie, absolutnie naturalny i niegroźny dla otoczenie (poza sytuacjami, kiedy jest prowokowany), czujny oraz posłuszny. Powinien cechować się odwagą, silnym charakterem i bojowością. W sylwetce omawianego psa charakterystyczna jest zwłaszcza jego górna linia, przechodząca bez widocznego załamania od dobrze osadzonej szyi, przez dobrze zaznaczony kłąb i łagodnie opadający grzbiet, ku lekko spadzistemu zadowi. Lędźwie mają być szerokie i silne, dobrze umięśnione. Zad długi, lekko spadzisty (około 23 do linii poziomej) przechodzi w ogon bez zakłócenia górnej linii tułowia. Owczarek jest kłusakiem. Odpowiednio przygotowany, swobodnie przemierza duże dystanse liczące dziesiątki kilometrów. Sprzyja temu jego budowa: wydłużony mocny tułów, głęboka, pojemna klatka piersiowa, dobrze osadzone łopatki, głębokie kątowanie, budowa kończyn, szerokie, mocno umięśnione uda. Predyspozycje wynikające z budowy anatomicznej jak również konstrukcji psychicznej i wiążącej się z tym wiecznej gotowości do wykonywania z radością poleceń swego pana, czynią z owczarka niemieckiego niebywale wszechstronnego psa, wspaniałego kompana, obrońcę, stróża, przewodnika, psa pociągowego, służbowego itd. Ta lista może być o wiele dłuższa. Jedno jest pewne - żadna rasa psów nie dorównuje owczarkowi niemieckiemu pod względem wszechstronności. Każdy potencjalny posiadacz owczarka niemieckiego musi zdawać sobie sprawę, że to jest pies pracoholik, któremu trzeba będzie poświęcić dużo czasu na zapewnienie codziennej porcji ruchu, bieg przy rowerze czy długi spacer oraz wskazane dla jego dobrej równowagi psychicznej - szkolenie. Brak tego typu, koniecznych godzin współpracy, rozładowujących potrzeby jego temperamentu, może uczynić z owczarka niemieckiego bardzo kłopotliwego, hałaśliwego, szczekającego z byle okazji czworonoga, który będzie zakałą sąsiadów. Każdy pies a zwłaszcza owczarek niemiecki, niewłaściwie prowadzony, prędzej czy później stanie się dewiantem o nieobliczalnych reakcjach, co prowadzi często do izolowania go i pogorszenia tym samym całej sprawy. Dlatego decyzję o kupnie psa należy traktować poważnie, rozważyć wszelkie "za i przeciw" a w każdym razie, nigdy pies w domu nie może być rozważany jako maskotka dla dziecka. Do ważnych spraw zaliczam wybór hodowli z której będzie pochodził nasz milusiński. Radzę unikać producentów szczeniąt, handlarzy i tych wszystkich dla których nadrzędną sprawą jest zarabianie na psach w fałszywej inscenizacji pozoru miłości do tych zwierząt. Oni najczęściej hodują pieski bez ciepła, bez miłości, w atmosferze słabego kontaktu z człowiekiem a to oznacza trudną do nadrobienia lukę w rozwoju psychicznym i socjalizacji szczeniąt { Jan Borzymowski. Rottweiler mój przyjaciel. (Jak wychowywać każdego psa - podstawowe wiadomości)}. Radzę również trzymać się z daleka od wszelkich okazji kupna psiaka na bazarze czy ulicy. Nie należy wierzyć w bajki, że szczeniak jest po rasowych, wspaniałych rodzicach a metryki nie ma bo... był siódmy....Owszem kiedyś Związek Kynologiczny rzeczywiście ograniczał formalnie liczebność miotów. Od wielu lat wszystkie szczenięta zrodzone przez rasowych, spełniających wymagania regulaminu hodowli Związku Kynologicznego rodzicach, otrzymują metryki a następnie rodowody. Wynika stąd prosty wniosek, że psa rasowego należy poszukiwać za pśrednictwem Związku Kynologicznego, gdzie są zarejestrowane wszystkie hodowle i można uzyskać natychmiastową informację o aktualnych miotach. Ma to inne jeszcze, ważne znaczenie. W/w organizacja dopuszcza do hodowli tylko egzemplarze spełniające określone wymagania w zakresie eksterieru, psychiki jak również (co dotyczy zwłaszcza owczarka niemieckiego) takie, które mogą wykazać się osiągnięciem wyszkolenia co najmniej na poziomie PO (pies obrońca). Eliminuje się z hodowli osobniki nadpobudliwe, tchórzliwe lub przesadnie agresywne, nie spełniające wymagań wzorca rasy czy posiadające dysplazję stawów biodrowych. Wspomniana ułomność nie jest chorobą wrodzoną. Pies rodzi się z prawidłowymi stawami biodrowymi i dopiero zadziałanie czynników genetycznych i środowiskowych powoduje jej rozwój. Dlatego jednym z warunków wprowadzenia psa do hodowli jest uzyskanie kwalifikującego wyniku prześwietlenia stawów biodrowych, co ma pewien wpływ na ograniczenie wspomnianej ułomności w pogłowiu. Informuję Państwa o tym w celu uświadomienia, że poszukiwanie psa rasowego i uniknięcie rozczarowań z tym związanych wskazuje na celowość konsultacji w sekcji rasy w/w Związku. Unikniemy tym samym różnych fałszywych tropów wskazujących na celowość poszukiwania psa czarnym podniebieniem czy z "wilczymi pazurami". Takich, obiegowych kryteriów mających zdaniem "znawców" świadczyć o jakości psa jest więcej i można je spokojnie między bajki włożyć. Wracając do kwestii szkolenia. Owczarek niemiecki jest niebywale plastycznym psem. Minimum wiedzy o psach, cierpliwość, stanowczość, konsekwencja w działaniu, stymulacja poprzez zachęty i nagrody da nam w efekcie tak ułożonego owczarka jakiego chcemy mieć. Tu celowy może być apel do wyobraźni i rozsądku każdego właściciela psa. Nie zapominajmy o tym, że żyjemy w społeczeństwie a to oznacza uwikłanie w tysiące relacji i interakcji. Szkolenie wytycza taki czy inny kierunek wychowania. Wynika z tego, że nasz owczarek może stać się wspaniałym, lecz niezwykle groźnym, niemal automatycznym mechanizmem ataku lub obrony sterowanym jedynie przez swego pana. Może być też inaczej: odpowiednio szkolony będzie znakomitym psem do towarzystwa, serdecznym wobec wszystkich członków rodziny, łagodnym i cierpliwym w stosunku do dzieci, bardzo opiekuńczym. Tu jednak pewna przestroga, dotycząca zwłaszcza młodych owczarków niemieckich - jest to pies z dużym temperamentem, żywiołowy, nie trudno więc o potrącenie w zabawie, wywrócenie paroletniego dziecka, o niewielkiej masie ciała, a to może prowadzić do rozcięcia np łuku brwiowego. Wymienione poprzednio wszystkie superlatywy dotyczą oczywiście poprawnych, zgodnych ze standardem, owczarków niemieckich. Tak jak w każdej rasie i w tej jest wiele egzemplarzy odbiegających od założeń wzorca. Te znacznie odbiegające eliminowane są z hodowli. Jednym z wyróżników negatywnych omawianej rasy jest to, że żadna inna rasa nie przyczyniła się w takim stopniu jak ta do zapełnienia świata różnymi kundlami owczarko podobnymi. Ze względu na błędne skojarzenia a często również nazywanie owczarka niemieckiego - wilkiem, pragnę podać ciekawostkę dotyczącą krzyżówek z lupusem. Otóż w 1955 roku Czesi podjęli próbę skrzyżowania owczarka niemieckiego z wilkiem karpackim. Rezultatem był tzw czeski wilk, który został uznany jako rasa w 1982 roku. Eksperyment nie jest w pełni udany. Czeski wilk przywiązuje się do swojego właściciela ale gorzej jest z tolerancją innych ludzi. Również szkolenie go nie należy do łatwych. Dlatego nie nadaje się na psa służbowego w policji czy wojsku. Lepszym rezultatem podobnych eksperymentów mogą pochwalić się Holendrzy. W 1921 roku Leendert Saarloos dokonał krzyżówki stadnego wilka kanadyjskiego (ważna różnica w stosunku do samotnie polującego wilka karpackiego) z owczarkiem niemieckim. Rasę uznano w 1975 roku. Saarloos wolfhound, tak nazwano rasę, jest przyjemniejszy, łatwiej przystosowuje się do życia w mieście i łatwiej się szkoli (w odpowiednich rękach) niż czeski wilk, jest wrażliwszy, chociaż wyjątkowo nieufny wobec obcych. Niezależny i uparty. Eksperymenty te, mające w założeniu zwiększyć podatność na szkolenie, stanowiły zdecydowany krok wstecz w porównaniu do wysokiego stopnia cywilizacji owczarka niemieckiego. Jan Borzymowski WORTAL zdjęcia dzięki uprzejmości: Aneta Bilińska, Najlepsza odpowiedź amisglu4 odpowiedział(a) o 13:36: Myślę,ze zabawa będzie ważna,karmić najlepiej karmami suchymi,taki duży pies trzeba też tresować i nie pozwalać mu za dużo,bo jak bd dużym psem to nie będziecie sobie z nim radzić. Na spacer chodź z nim na pewno ok 7 rano,12 ;00 i 19;00,ale musisz oprócz tego nauczyć do,ze nie wolno susiać na podłogę,tylko po prostu stanąć koło drzwi. Owczarkom niemieckim trzeba poświęcać dosyć dużo czasu. Nie można za bardzo ich rozpieszczać bo potem będą wszystko niszczyć. Długie spacerki od małego ponieważ jeżeli owczarek niemiecki nie będzie umiał chodzić na smyczy jak będzie widział coś co chce zaatakować nie będziesz w stanie go utrzymać (możesz wytresować go na obronnego psa dasz naj.?.?...;P Odpowiedzi narwanaa odpowiedział(a) o 09:08 Myśle,ze zabawa będzie ważna,karmić najlepiej karmami suchymi,taki duży pies trzeba też tresować i niepozwalać mu za dużo,bo jak bd duzym psem to nie bedziecie sobei z nim radzic. Na sapcer chodz z nim napewno ok 7 rano,12 ;00 i 19;00,ale musisz oprócz tego nauczyc do,ze nie wolno susiac na podloge,tylko porpostu stanąć koło drzwi. blocked odpowiedział(a) o 13:11 Owczarką niemieckim trzeba poświęcać dosyć dłużo czasu. Nie można za bardzo ich rospieszczać bo potem będąwszystko niszczyć. Długie spacerki od małego ponieważjeżeli owczarek niemiecki nie będzie umiał chodzić na smyczy jak będzie widział coś co chce zaatakowaćnie będziesz w stanie go utrzymać (możesz wytresowaćgo na obronnego psa Sory za brak odstępów ale spacja mi sięzacina Pozdrawiam:P Owczarek niemiecki - jedna z ras psów należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy. Zachowanie i charakter Owczarki niemieckie cech*je wysoki stopień posłuszeństwa oraz zdolność do szybkiego uczenia. Są lojalne, odważne, przywiązane do rodziny, odporne na warunki atmosferyczne. Rasa charakteryzuje się inteligencją i bystrością. Zdrowie i pielęgnacja Przeciętna długość życia psów tej rasy to ok. 13 lat. Spotykanymi schorzeniami u owczarków niemieckich są: * dysplazja stawów biodrowych * przerost gruczołu krokowego (prostata) * zmiany alergiczne * dysplazja stawów łokciowych * gnilec * psy tej rasy przejawiają średnie ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka. Pamiętaj żeby przynajmniej 3 razy dziennie poić a karmić 1 jeśli jest dorosły...Wyprowadzaj psa około 4 razy dziennie o 7 potem o 12 o 17 i Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Czy owczarek niemiecki w bloku odnajdzie się równie dobrze jak w domu z własnym ogrodem? Owczarek niemiecki jest psem, o bardzo wysokim poziomie żywotności. Jego niespożyta energia nieraz potrafi się dać we znaki właścicielom. Czy więc pies tak żywiołowy może być trzymany na 40 m2 w mieszkaniu znajdującym się w wielopiętrowym budynku? Brak domu z ogrodem nie jest przeszkodą do trzymania owczarka niemieckiego. Owczarek równie dobrze odnajdzie się na mniejszej przestrzeni mieszkalnej usytuowanej gdzieś w środowisku miejskim. Istnieją natomiast pewne ograniczenia związane nie tyle z posiadaniem mieszkania, co z samym faktem zamieszkiwania w mieście. Zanim jednak przejdziemy do owych ograniczeń, rozprawmy się w pierwszej kolejności z dość powszechnie panującym mitem. Czy dom z ogrodem zapewnia lepsze warunki owczarkowi niemieckiemu? Owczarek niemiecki, szczególnie owczarek niemiecki długowłosy, nie powinien stale przebywać na dworze. Trzymanie psa poza domem przez całą dobę może narazić go na wiele chorób i zdecydowanie skrócić jego żywot. Osoby posiadające własny kawałek ziemi nie powinny więc stawiać owczarkowi budy czy kojca, zmuszając swojego podopiecznego do stałego borykania się ze zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi. Zdecydowanie korzystne jest, jeżeli przynajmniej w czasie noclegu czworonóg przebywa pod jednym dachem z właścicielami. Tym samym, fakt posiadania własnego podwórza nie daje w opisywanym aspekcie żadnej przewagi, bo pies i tak nie powinien stale na nim przebywać. Owczarek niemiecki potrzebuje dużo ruchu i intensywnej aktywności. Aktywność ta nie może jednak polegać na tym, że właściciel otworzy drzwi, wypuści pupila na ogród, po czym wpuści go z powrotem do domu po trzech godzinach. Owczarek niemiecki traktowany w ten sposób szybko osowieje, nie nawiąże też prawidłowej relacji z właścicielem. Zwierzak ten posiada własny temperament. Jeżeli nie zapewni mu się odpowiedniej ilości zajęć, znajdzie je sobie sam – np. w formie przekopania całego ogródka warzywnego. Aktywność, której potrzebuje owczarek niemiecki, powinna każdorazowo uwzględniać czynny udział właściciela. Psy te uwielbiają aportować, biegać wraz ze swoim właścicielem, czy też wykonywać jego polecenia. Tylko w ten sposób są w stanie rozładować swoje baterie i położyć się spokojnie spać. Posiadanie własnego ogrodzonego kawałka ziemi umożliwiającego wypuszczenie psa samo w sobie nie jest lepsze niż jego brak, gdyż i tak właściciel zawsze powinien towarzyszyć swojemu pupilowi we wszelkich aktywnościach. Owczarek niemiecki w bloku będzie się więc czuł równie dobrze jak willi z podwórzem, oczywiście pod warunkiem, że zapewni się mu odpowiednią ilość uwagi, ćwiczeń i wysiłku. Owczarek niemiecki w bloku – przeciwwskazania. Czy jednak zawsze można trzymać owczarka niemieckiego w bloku? Czy może są sytuacje, w których nie było by to jednak wskazane? Istnieje zaledwie kilka przeciwwskazań, które sprawiają, że owczarek niemiecki w bloku trzymany być nie powinien. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich: Ograniczenia prawno-organizacyjne Zanim zdecydujemy się na trzymanie psa w mieszkaniu, musimy w pierwszej kolejności dowiedzieć się, czy jest to prawnie dopuszczalne. Jeżeli wynajmujemy mieszkanie, to w naszej umowie może być wyraźny zakaz trzymania zwierząt w zajmowanej nieruchomości. Łamiąc ów zakaz narażamy się na odpowiedzialność prawną, w ekstremalnych przypadkach nawet z wypowiedzeniem umowy czy karami finansowymi włącznie. Drugim przypadkiem jest istnienie uchwały wspólnoty mieszkaniowej zabraniającej trzymania psów. W pewnych sytuacjach istnieje możliwość wzruszenia takiej uchwały, niemniej jednak zajmie nam to sporo czasu, a rezultat często jest niepewny. Naruszając natomiast zakaz trzymania zwierząt w budynku musimy być przygotowani na naciski ze strony wspólnoty. Ograniczenia lokalizacyjne O ile samo trzymanie owczarka niemieckiego w bloku nie jest żadną przeszkodą, to brak w okolicy terenów, gdzie pies będzie mógł się swobodnie wybiegać, może być problemem. Zanim przygarniemy owczarka niemieckiego zastanówmy się, czy w promieniu maksymalnie jednego kilometra znajduje się jakiś park bądź inne miejsce, gdzie będziemy mogli spuścić naszego psa ze smyczy bez ryzyka, że potrąci go samochód. Najlepiej, jeżeli miejsce takie byłoby porośnięte trawą i zadrzewione – takie warunki zapewnią psu w razie potrzeby zarówno cień, jak również podłoże, po którym będzie mógł wygodnie chodzić. Kawałek trawnika o wymiarach 2-3 metry położony przy głównej ulicy niestety nie zaspokoi potrzeb obcowania z przyrodą naszego podopiecznego. Ograniczenia związane z zajmowanym piętrem Zanim zdecydujemy się na przygarnięcie owczarka niemieckiego pod swój dach, zastanówmy się, jak długo zamierzamy pozostać w obecnie zajmowanym mieszkaniu. Jeżeli nie planujemy z czasem wyprowadzić się na przedmieścia, a nasze mieszkanie położone jest na wysokim piętrze, może być to z czasem problematyczne. Pamiętajmy, że nasz pupil z czasem się zestarzeje. Jeżeli zapewnimy mu dobre warunki i dopisze nam szczęście, dożyje on bardzo sędziwego wieku. Na tyle sędziwego, że może być dla niego problemem wchodzenie i schodzenie ze schodów – szczególnie, jeżeli zamieszkujemy na 4-5 piętrze a w budynku nie ma windy. Czy w takiej sytuacji któryś z domowników będzie w stanie udźwignąć mogącego warzyć 40 kg psa i znosić go po schodach kilka razy dziennie? Jak dbać o Owczarka niemieckiego? Pielęgnacja i rozwój szczeniaka Jak dbać o Owczarka niemieckiego? W przypadku pielęgnacji Owczarka niemieckiego długowłosego (podobnie jak w wypadku Golden retrievera) ważne jest szczególnie, abyśmy zadbali o jego okrywę włosową, oczy, uszy, uzębienie i psie łapy. Pielęgnowanie sierści Owczarka niemieckiego nie tylko oczyszcza jego skórę z kurzu, brudu czy wypadającej sierści, ale także pobudza krążenie krwi, co wpływa korzystnie na cały jego organizm. Ważne jest, aby rozpocząć szczotkowanie psa w przeciwnym kierunku ułożeniu włosa, ku uzyskaniu lepszego efektu i dokładniejszemu wyczesaniu sierści i skróceniu linienia; kończymy czesząc już zgodnie z jej układem. W okresie linienia psa, trwający od 4-6 tygodni, który przypada na okres wiosny i jesieni, musimy poświęcić więcej uwagi naszemu czworonogowi. Pielęgnacja oczu. W wypadku podrażnienia lub łzawienia oczu psa możemy przemyć je wodą destylowaną lub roztworem kwasu bornego. Wszelkie wydzieliny bądź ropienia oczu są oznaką choroby i koniecznie musimy zasięgnąć porady specjalisty. Pielęgnacja uszu. Wewnętrzna strona ucha Owczarka niemieckiego powinna być jasnoróżowego koloru i nie posiadać zbyt dużej ilości woszczyny w swoim wnętrzu. W tym celu należy kontrolować stan uszu i w razie potrzeby przecierać delikatnie wnętrze małżowiny usznej Owczarka suchą watą bądź nasączoną specjalnym preparatem przeznaczonym do tego celu. Potrząsanie głową, nieustanne drapanie się w okolicy uszu, zaczerwienione, opuchnięcie i ból mogą być objawem zapalenia bądź podrażnienia nabłonka kanału słuchowego. Konieczne w takim wypadku jest udanie się z naszym psem do weterynarza. Uzębienie. W okresie rozwoju zębów stałych szczeniaczka nie należy dopuścić do szarpania lub ciągnięcia czegokolwiek przez naszego pupila; zbyt duży nacisk i przeciążenie może spowodować przesuniecie się jeszcze niepewnie ustawionych zębów. W następnych miesiącach narastającym problemem dla Owczarka niemieckiego może się okazać tworzenie kamienia nazębnego, który z kolei jest przyczyną przykrego zapachu z pyska. Podanie psu specjalnych kości, ciasteczek; żucie których automatycznie spowoduje zdzieranie się osadzającego się kamienia, może być metodą na zapobieganie owemu problemowi. Jeśli jednak mimo ogromnych starań kamień się u psa pojawi, możemy udać się z naszym pupilem do weterynarza, bądź też usunąć kamień nazębny samodzielnie, dzięki dostępnym obecnie, w szerokiej gamie, preparatom w sklepach zoologicznych przeznaczonych do tego celu. Pielęgnacja łap. W wypadku Owczarka niemieckiego pielęgnacja łap wiąże się z dopilnowaniem odpowiedniej długości pazurów, zwłaszcza u psów, u których nie występuje to samoistnie, poprzez zdzieranie je na twardej powierzchni. Ponieważ pazury u psów są unerwione i ukrwione zabieg wykonujemy ostrożnie, używając do tego specjalnych nożyczek z ogranicznikiem. Warto także sprawdzić stan poduszek naszego psiaka i przestrzeni między palcami. Obowiązkowym zabiegiem higienicznym oraz niezbędnym czynnikiem w pielęgnacji Owczarka niemieckiego jest dopilnowanie terminów wszystkich szczepień i zastosowanie preparatów i rozwój szczeniaka. Odpowiednia pielęgnacja i znajomość potrzeb młodego Owczarka niemieckiego jest sprawą ze wszech miar istotną, zwłaszcza w początkowych tygodniach i miesiącach życia szczeniaka, gdyż wszelkie niedociągnięcia odbiją się potężną falą nieprawidłowości w kondycji fizycznej, zdrowiu i wyglądzie naszego malucha. Żywienie Prawidłowe żywienie psa ma kluczowe znaczenie dla rozwoju młodego, psiego organizmu. Szczenięta i młode, rosnące psy wymagają bardzo intensywnej, wysoko - wartościowej diety. Niezbędne jest dostarczenie Owczarkowi niemieckiemu dużej ilości białka (mięso i nabiał); uzupełnianie wszechstronnej, wysokojakościowej karmy preparatami mineralnymi (zwłaszcza wapniowymi) a także witaminami (A, D3, E, B1, B2, B6, B12) i mikroelementami. Zaniedbanie Owczarka niemieckiego pod względem odpowiedniej i dobrze zbilansowanej karmy, może nieść za sobą katastrofalne skutki i ryzyko schorzeń kostnych. Jest to bardzo ważne z uwagi na szybki przyrost masy Owczarka niemieckiego, który dla półrocznego szczeniaka wynosi 1kg tygodniowo, a u samców jest on jeszcze intensywniejszy. Częstotliwość karmienia: szczeniak do 4 miesiąca – 4 razy dziennie szczeniak do 8 miesiąca – 3 razy dziennie pies powyżej 8 miesiąca – 2 razy dziennie Ustalenie ilości karmy zależeć będzie od szeregu czynników, między innymi od płci, ilości ruchu, wieku psa, pory roku oraz cech indywidualnych Owczarka niemieckiego. Ważne jest, aby zadbać o stałą porę żywienia w ciągu dnia i nie dopuszczać do zbyt intensywnego spaceru zaraz po posiłku. Spacery Właściciel Owczarka niemieckiego musi pamiętać, że choć pierwsze spacery są dla młodego psa bardzo interesujące, to mogą także wiązać się dla niego z ogromnym stresem. Szczenię, które dopiero poznaje świat; styka się z mnóstwem nieznanych mu zjawisk po raz pierwszy w życiu; potrzebuje czasu, aby się oswoić. Dodatkowo, wszelkie niemiłe doświadczenia, jakich dozna jako szczeniak mogą pozostawić trwały ślad w jego psychice. Oczywiście i w tej kwestii trzeba zachować równowagę. Nie izolujmy Owczarka od ludzi, innych psów czy hałasu ulicznego – im więcej bodźców pozna i zaakceptuje, tym szybciej nabierze śmiałości i stanie się w przyszłości pewnym, stabilnym i zrównoważonym psem. Owczarek niemiecki jest psem o żywym temperamencie i koniecznie trzeba zapewnić mu odpowiednia, dzienną dawkę ruchu. Oczywiście nie możemy dopuścić, zwłaszcza w początkowych miesiącach życia Owczarka niemieckiego, do przeforsowania naszego malucha, obciążenia jego stawów, poprzez zbyt długie i intensywne spacery czy chodzenia po schodach. Nasz pies będzie szczęśliwy, jeżeli podczas spaceru zapewnimy mu swoje zaangażowanie i ścisły kontakt, wykorzystując spacer także do tresury i wspólnej zabawy. Zaaklimatyzowanie się w nowym domu Pierwsze chwile pobytu naszego małego psiaka w domu wiążą się bez wątpienia z dużym stresem dla niego; piesek zmienia całe swoje dotychczasowe otoczenie, traci kontakt z matką i swoim rodzeństwem. To w jakim tempie nasz pies zaaklimatyzuje się w nowym środowisku, zależy głównie od nas. Dlatego powinniśmy starać się jak najwięcej czasu poświęcać naszemu nowemu domownikowi, aby już od pierwszych chwil nawiązać z nim kontakt i ułatwić proces adaptacji. W pierwszych godzinach pobytu Owczarka niemieckiego w naszym domu, powinniśmy pozwolić mu swobodnie zwiedzić mieszkanie, zapoznać się z nowymi domownikami, którzy będą teraz tworzyć jego nowe „stado”. Gdy maluch będzie już obeznany z nowym otoczeniem, powinniśmy go nakarmić. Jest to bardzo ważny element w adaptacji psa w nowym środowisku. Pozwólmy mu także odpocząć po całym dniu pełnym wrażeń. Może się niestety zdarzyć, że przez kilka pierwszych dni, mały Owczarek będzie smutny, osowiały, nie będzie miał apetytu. Taki stan, jeśli nie trwa zbyt tdługo, nie jest powodem do obaw. Pierwsza noc Owczarka niemieckiego w nowym domu będzie dla niego także trudnym przeżyciem. Dlatego warto pozwolić szczenięciu spędzić pierwszą noc w pobliżu właścicieli. Starajmy się także od pierwszych dni wymawiać, w pełnym brzmieniu, imię naszego malucha. Konsekwencja i dyscyplina, zastosowana od pierwszego momentu przybycia Owczarka niemieckiego do naszego domu, ułatwi nam bez wątpienia wychowanie i ułożenie go w przyszłości na mądrego i posłusznego psa. Owczarek niemiecki jako pies terapeuta Ostatnio bardzo dużo mówi się o dogoterapii czyli terapii wspomagającej proces rehabilitacji i leczenia przy pomocy psa. Jak grzyby po deszczu powstają organizacje, zajmujące się ta forma terapii osób przyjęło się, że najlepszymi psami terapeutycznymi są psy ras tzw. łagodnych a w szczególności labradory, goldeny i oraz psy ras północnych. Czy owczarek może więc być dobrym terapeutą? Postaram się skrótowo na to pytanie cechą psa terapeutycznego jest brak agresji w stosunku do człowieka. Jest to wszakże logiczne że pies, który ma pomagać w powrocie do zdrowia nie może stwarzać jednocześnie zagrożenia dla osoby poddawanej terapii. Brak agresji w stosunku do człowieka jest uwarunkowanynie tylko przez geny ale także przez nas samych w okresie szczenięctwa. To działania przewodnika, a nie tylko rasa zadecydują o tym czy pies będzie postrzegał człowieka jako tego, który daje smakołyki, bawi się, jest zawsze miły a w jego obecności przewodnik zachowuje się normalnie lub jako obiekt do którego nie wolno się zbliżać bo zaraz krzyczy, przewodnik się denerwuje i nic miłego psa nie spotka. Dlatego musimy od pierwszych dni kontaktu szczeniaka ze światem uważnie dobierać osoby, które będzie napotykał by kontakt z nimi był dla psa zawsze miły. Podobnie postępować będziemy oswajając szczeniaka z innymi psami. W tym celu warto uczęszczać z pieskiem do przedszkola dla szczeniąt, gdzie będzie miał okazję przebywać i bawić się z pieskami w podobnym wieku. Dobrze zsocjalizowany owczarek to już polowa sukcesu w drodze to tego by pies stał się cechą dobrego psa terapeutycznego jest odporność na stres. Sytuacja pracy z dzieckiem niepełnosprawnym jest dla każdego psa sporym obciążeniem zwłaszcza gdy jest to osoba głośna, wykonująca przez cały czas niekontrolowane ruchy. Owczarek niemiecki jako rasa od dawna używana do pracy cechuje się dużą wytrzymałością psychiczną, co jest jednym z czynników predysponujących go do pracy w tym "zawodzie".Umiejętność opanowania się w trudnej sytuacji to już nie tylko cecha charakteru ale również kwestia szkolenia. Utrwalanie w psie odpowiednich zachowań, uczenie że nie wolno mu reagować agresją nawet a sytuacji, gdy ktoś sprawia mu ból jest bardzo ważne. Nie można dopuścić by pies ugryzł dziecko, które niechcący mocniej go uszczypnie. Tutaj znaczenie ma próg bólu i pobudliwość psa, wychownie i owczywiscie indywidualne predyspozycje danego osobnika do pracy. Posłuszeństwo, to bardzo ważna cecha psa terapeutycznego. Im więcej pies potrafi tym lepiej można wykorzystać jego obecność na zajęciach. Wyszkolony owczarek niemiecki z pewnością może pobić tutaj inne rasy. Jego karność, łatwość przyswajania nowych rzeczy od dawna predysponowała go do pracy w różnych specjalnościach. Również w dogoterapii cechy te czynią z owczarka niemieckiego dobrego istnieją również powody dla których owczarek niemiecki tak rzadko jest wykorzystywany w dogoterapii. Pierwszym z nich jest jego wygląd. Duży i silny owczarek kojarzy się raczej ze złymi wilkiem z bajki o "Czerwonym kapturku" lub z widokiem psa policyjnego łapiącego przestępcę niż z psem pomagającym człowiekowi. W przeciwieństwie do wiecznie uśmiechniętych goldenów owczarek nie budzi zaufania zarówno rodziców jak i dzieci. Powszechnie panujące mity na temat agresji owczarka sprawiają, że wielu rodziców nie wyraża zgody na udział dziecka w zajęciach z owczarkiem niemieckim lub psem innej społecznie naznaczonej zdaniem jako osoby zajmującej się dogoterapią owczarek niemiecki to pies mogący doskonale sprawdzić się w roli psa terapeuty. Dobrze wyszkolone, opanowane owczarki niemieckie pomagające chorym ludziom mogłyby wiele zmienić w społecznym odbiorze rasy. Mam nadzieję, że polskie grupy terapeutyczne będą posiadały w swoich szeregach coraz więcej dobrych psów w tym również owczarków, zmieniając oblicze rasy z psa policyjnego, stróżującego i obronnego na psa łagodnego, zrównoważonego pomagającego chorym ludziom w powrocie do biorąc pod uwagę polskie warunki hodowlane, testy psychiczne i brak zainteresowania hodowców wczesnym przygotowaniem szczeniąt do pracy nie tyko w sporcie ale i z niepełnosprawnymi bedziemy dlugo czekali na owczarki asystujace lub terapeutyczne z prawdziwego zdarzenia. Marta CzerwińskaBy Wasz owczarek niemiecki rósł zdrowo od początku swojego życia warto wybrać dla niego najlepszej jakości karmy dla owczarków niemieckich znajdujące się na stronie kopiowania, rozpowszechniania części lub całości bez zgody redakcji wortalu Komentarzy do artykułu: 0.

jak postępować z owczarkiem niemieckim